کد مطلب:48937 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا به ما ميگويند در كنه ذات خدا بحث نكنيد در صورتي كه در قرآن آمده الله نور السماوات و الارض؟

خداوند وجود مطلق و پاك و منزه از ماده و شؤون آن ميباشد، از اين رو شناخت حسي ظاهري به خداوند ناممكن است. اما خداوند متعال ميتواند متعلق ادراك عقلي و قلبي واقع شود، يعني مخلوق به اندازة سعة وجودي و كشش و ظرفيت خود، نسبت به خداوند و اوصاف او في الجمله علم و معرفت داشته باشد.

معناي الله نور السماوات و الارض نيز اين است كه فعل خداوند با وجود حفظ و حدت و يگانگي خود ميتواند در بينهايتطلوع و ظهور كند و همه را متمتع و بهرهمند سازد همچون نور واحدي كه از يك منبع معيني ميتابد و در آينههاي بيشماري انعكاس يافته و تكثر پيدا ميكند.



شد مبدل آب اين جو چندبار عكس ماه و عكس اختر برقرار



پس پديدههاي عالم هستي مظهر اوصاف و اسماء الهي است و فراروي ادراك بشري براي انعكاس در آينة ادراكات انسان قرار گرفتهاند با اين شرط كه آينة ادراكات، شايستگي و قابليت لازم براي دريافت آن نور واحد را داشته باشد.

امّا ادراك قلبي خداوند در كشف و شهود عرفاني بسي عميقتر و فروزانتر است و اثرات مثبت و بادوام آن در روح انساني، مؤيد اين حقيقت زيباست:



چيست توحيد خدا آموختن خويشتن را پيش واحد سوختن



با اين وصف ورود به ساحت ذات اقدس الهي چه از طريق تفكر و چه به عرفان شهودي محال است. لكن طريق تقوي و دوري از هر آن چه غير خدا باشد و توجه تام به ظهور اسماء و صفات در پديدههاي هستي، صفايي قلبي براي انسان بوجود ميآورد كه او را غرق در اسماء و صفات ميسازد و به چشم دل و بصيرت محبوب را ميبيند و ميشناسد.

مطلق كه بود ز هر صفت پاك





هرگز نتوان نمود ادراك



زانرو كه به عقل تو ميكني خيالش





البته به صورتي برآيد



پس هرچه تو ميكني خيالش





باشد ز مظاهر جمالش